Het is ernstig dat ik met deze ellende opgroeide

“Vorig jaar zomer ben ik uit huis gegaan en kon ik de zaken van een afstandje wat beter bekijken. Dat gaf rust en hielp. Maar ik zag mijn ouders eraan onderdoor gaan en dat doet pijn. Het slaat ook terug op mijzelf. Ik heb een groot verantwoordelijkheidsgevoel ontwikkeld. Met alles wat ik in mijn macht heb, probeer ik mijn ouders nu te helpen. En dat voelt niet als een keuze.

Mijn ouders vochten jarenlang tegen de NAM, Shell, de overheid en wat voor organisaties allemaal nog meer. Er kwamen hier heel wat mensen over de vloer. Uiteindelijk zijn onder druk van de NAM verkeerde keuzes gemaakt. Maar het lukt mijn ouders, die op leeftijd raken, niet meer om de boel zelf vlot te trekken.”

Sluipmoordenaar

Moeder van Kiet: “Het aardbevingsdossier is een sluipmoordenaar, echt. Je wordt er cynisch van en dat wil je niet. Het begon zo’n 35 jaar geleden. Toen verscheen er een scheur in de muur achter de televisie. Mijn zwager werkte destijds bij de NAM en zei toen al: ‘Dit zou weleens door de gaswinning uit het Groningenveld kunnen komen’. Echt zorgen maakten we ons toen nog niet, maar in de loop van de tijd kwamen er steeds meer scheuren.

Na de beving van Huizinge in 2012 kon de NAM er niet meer omheen dat de gaswinning de bevingen veroorzaakte. Wij meldden toen ook schade. Ik weet het nog goed, er kwam iemand van de olies met een dikke auto naar Middelstum om onze situatie te bekijken. Weet je wat hij ons aanbood? 90 euro. ‘Take it, or leave it’. Dat geloof je toch niet? Ons huis zit vol scheuren, er is geen een enkele aannemer die voor dat bedrag de boel komt repareren. Zo gingen ze met ons om.”

Onder druk gezet

“Uiteindelijk is ons huis onveilig verklaard. Het moet gesloopt. In de schuur, een oude stal, is een nieuwe woning gebouwd. We werden opnieuw flink onder druk gezet om akkoord te gaan met het voorstel. Als we niet instemden, zouden we met lege handen zitten.

In 2017 zetten wij uiteindelijk onze handtekening onder het voorstel. We wilden verder. Maar toen brak een periode aan van stijgende bouwkosten. Het budget, dat al aan de krappe kant was, bleek niet meer genoeg. Tot onze verbazing haalde de NAM ook nog eens 40.000 euro uit ons bouwdepot voor de stutten die om onze oude woning zijn gezet. Er bleef onvoldoende geld over om onze nieuwe woning fatsoenlijk af te bouwen en onze oude te slopen. Dus we leven nu in een nieuwe woning met allerlei gebreken en een oude die total loss is.”

Geen zorgeloze jeugd

“Weet je wat al die deskundigen en projectmanagers die naar ons huis hebben gekeken allemaal kosten? Van die proceskosten had je hier een kasteel kunnen bouwen. Maar wij hoeven geen kasteel, wij willen ontzorgd worden en een toekomstperspectief hebben.

Inmiddels zitten we al jarenlang vast in deze ellende. Wij zijn dossier 1058, ik weet het uit mijn hoofd. Het erge is, de kinderen weten niet beter. Zij hadden geen zorgeloze jeugd.”

Optimistisch

Kiet: “Nu realiseer ik mij dat we dingen meemaakten die je als kind niet hoort mee te maken. Het is ernstig dat ik met deze ellende opgroeide. Op school had ik het moeilijk door alles wat er speelde. Ik ben drie keer blijven zitten en heb daardoor een langere weg moeten afleggen om te komen waar ik nu sta. Natuurlijk was ik boos. Maar door boos door het leven te gaan, kom je niet veel verder. Ik ben gevaarlijk optimistisch. Dat houdt mij op de been. Zoekend naar een oplossing zie ik altijd wel een mogelijkheid om door te gaan.

Mijn vader is begin 70 en heeft gezondheidsklachten. Het lukt hem niet meer om te vechten voor een rechtvaardige afloop. Door mijn ouders nu te helpen, hoop ik ze straks nog een zorgeloze tijd te bieden. Daar heb ik alle vertrouwen in. De tijd is nu echt anders. De overheid heeft zeker steken laten vallen, maar ze zet nu wel stappen om Groningers en Noord-Drenten te helpen.”

Beweging in de zaak

“Toen het kabinet vorig jaar met een reactie kwam op de uitkomsten van de parlementaire enquête gaswinning Groningen, wilde ik daar graag bij zijn. Daar heb ik onze situatie uitgelegd aan de directeur van de Nationale Coördinator Groningen (NCG). Vervolgens kwamen er opnieuw mensen langs om onze situatie te beoordelen. Ze verzekerden ons dat het allemaal goedkomt, maar de contacten verwaterden en inmiddels is het al een tijdje stil. Het grootste probleem is dat ons dossier al is ‘afgerond’. Daar probeer ik nu verandering in te krijgen.

Met het IMG kijk ik naar wat we kunnen doen aan de schades en eventuele vergoeding voor immateriële schade. Daarmee hoop ik weer beweging te krijgen in de zaak van mijn ouders.”

Kansrijke jeugd

“Daarnaast wil ik ook graag jongeren helpen. Ik wil ze geven wat ik als kind nooit had: een zorgeloze jeugd met toekomstperspectief. Met een aantal jongeren van de Jongeren Top richten wij een netwerk op met jongerenorganisaties in Noord-Nederland. Zo willen wij jongeren een stem geven bij totstandkoming van de sociale en economische agenda’s die gaan over onze toekomst. De jeugd van Groningen en Noord-Drenthe moet weer kansrijk worden.”